Rufin Kominek
Urodził się 27 października 1921 r. w Biertułtowach. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie to Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta). Dyplom uzyskał na wydziale ceramiki artystycznej w 1953 r. Od roku 1950 łączył studia z pracą na macierzystej uczelni. W Katedrze Ceramiki Artystycznej i Przemysłowej pracował jako pracownik naukowo-dydaktyczny. Przeszedł tam kolejne szczeble naukowej kariery. W 1969 r. został samodzielnym pracownikiem w stopniu docenta, obejmując jednocześnie kierownictwo wydziału ceramiki artystycznej. Zarazem prowadził Pracownię Projektowania Ceramiki Przemysłowej. W 1975 r. został powołany na stanowisko prorektora ds. artystyczno-badawczych. Był wieloletnim dziekanem wydziału ceramiki i szkła, zaś w latach 1983 – 1984 pełnił funkcję rektora swej macierzystej uczelni. Od 1986 r. był profesorem nadzwyczajnym PWSSP we Wrocławiu. Rok później przeszedł w stan spoczynku.
Od 1954 r. brał czynny udział w wielu wystawach, m.in. w Wystawie Plastyki Współczesnej w Sopocie w 1959 r., w Ogólnopolskich Wystawach Ceramiki i Szkła we Wrocławiu w latach 1954 i 1960. Z czasem zaczął wystawiać swoje prace za granicą – po raz pierwszy na Międzynarodowym Konkursie Ceramiki Artystycznej w Fanzy we Włoszech. W pierwszej Międzynarodowej Wystawie Ceramiki Artystycznej AIC w Pradze 1962 uzyskał pierwszy swój międzynarodowy sukces. Za eksponowane tam prace zdobył tam złoty medal. W Dreźnie eksponował swoje prace na Wystawie Współczesnej Ceramiki i Szkła Polskiego w 1964 r. Rok później wziął udział Międzynarodowej Wystawie Ceramiki Współczesnej w Genewie. Swoje prace wystawiał również na Międzynarodowej Wystawie w Waszyngtonie w 1965 r. Później kolejno uczestniczył w wystawach Intersymposium Ceramiki w Bechyne i Pradze w 1966 r., w Międzynarodowej Wystawie Ceramiki Artystycznej AIC w Istambule w 1967 r. Kolejna wystawa, w której brał udział to Intersymposium Ceramiki w Gmundenie i Wiedniu 1967 r., a w 1968 wystawiał na Biennale Ceramiki Artystycznej w Vallauris we Francji. W latach 1969 – 70 brał udział w Wystawie Polskiej Sztuki Użytkowej w Moskwie i Rydze. W 1969 r. wystawiał swe prace na Międzynarodowej Wystawie Rzemiosła Artystycznego w Stuttgarcie, a w 1970 r. w Pierwszej Międzynarodowej Wystawie Ceramiki Artystycznej w Sopocie. W tym samym roku uzyskał dyplom honorowy Biennale Ceramiki Artystycznej w Valauris we Francji. W 1972 r. wystawiał prace na Międzynarodowej Wystawie Ceramiki Artystycznej AIC Londyn i ponownie wziął udział w Biennale Ceramiki Artystycznej w Vallauris. W 1972 r. wystawiał swe prace w Bassano del Grapa we Włoszech. W 1973 r. wystawiał prace na Wystawie Ceramiki Wrocławskiej w Dreźnie. Brał też udział w Wystawie Sztuki Polskiej w Duisburgu i Quadriennale Sztuki Użytkowej w Erfurcie. Rok 1974 to ,,Prezentacje” we Wrocławiu oraz Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz w Zachęcie w Warszawie. W tym też roku odniósł kolejny międzynarodowy sukces, zdobywając nagrodę honorową jury Quadriennale Sztuki Użytkowej w Erfurcie.
Za swoją działalność artystyczną oraz dydaktyczną otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, w tym medal 10-lecia PRL, Złoty Krzyż Zasługi, złotą odznakę „Budowniczy Wrocławia”, oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 24 września 2002 r. we Wrocławiu.
Artur Marcisz